Toespraak op antioorlogdemonstratie op 22 juli, Beursplein, door Miriyam Aouragh
Er wordt vandaag overal geprotesteerd, in verschillende landen. Ondanks de ellende, het gevoel van verdriet en machteloosheid wanneer we naar onze televisies kijken, staan we hier niet alleen. Laat dit tot je doordringen, proef de kracht van internationalisme en solidariteit.
Want bijna de hele wereld zegt inmiddels STOP. Stop deze verschrikkelijke oorlog. Bijna iedereen zegt stop, behalve Bush, Blair en onze eigen laffe Bot. Daarom vraag ik: is slechts degenen die de zogenaamde trekker overhalen verantwoordelijk, of zijn ook degenen die hen enthousiast aanmoedigen, of die zich bewust omdraaien, medeverantwoordelijk? Draagt ook Bot verantwoordelijkheid voor de oorlog en massamoorden die op dit moment plaatsvinden, omdat hij net als Bush een onmiddellijke wapenstilstand blokkeert en precies zoals Blair, EU-sancties tegen Israël ontkracht? Mijn gevoel is dat deze regering medeplichtig is.
Condoleezza Rice bewees gisteren waar het haar uiteindelijk om gaat toen ze het had over de hoop op een ‘Nieuw Midden-Oosten’ als Israël klaar is met het voorwerk dat voor haar slechts een uiting is van ‘geboortepijnen’, of in Bush’ woorden ‘This Shit’.
Oh ja, ook wij willen een nieuw Midden-Oosten. We willen geen Midden-Oosten dat staat of valt met de belangen van het Westen. Met hypocriete Arabische leiders die geen vinger uitsteken voor de Palestijnen en Libanezen. Met landen die alleen bedoeld zijn voor één bevolkingsgroep, zoals Israël. We willen een Midden-Oosten waarin grenzen niet bepaald worden door religie of etniciteit, waarin de toekomst niet bepaald wordt door mogelijke oliebronnen. Een Midden-Oosten waar het niet uitmaakt of je Jood, Christen, Moslim of atheïst bent. Een Midden-Oosten zonder racisme, waar mensen boven winst staan. Dat is onze versie. Sommigen noemen dat een droom, ik noem dat onvermijdelijk.
Het is belangrijk om het over de werkelijkheid, over de strategische belangen te hebben. Want wat is ondertussen ‘this shit’ en ‘de geboortepijnen’? Wat is de werkelijkheid achter dit soort goedkope slogans, de klinische terminologie, de mediacensuur? Wat schuilt er achter de vele droge, saaie en medeplichtige woorden die ons nu om de oren vliegen? Welke gezichten, mensen, gevoelens, huizen, scholen… welke tranen, welk verdriet…welk bloed, verdrijving, verraad worden hierachter verborgen?!
Ik was van plan een toespraak met een stevig politieke analyse van de oorlog te geven. Maar toen ik hiernaast in het café zat kon ik dit niet meer. Ik hoorde op de achtergrond de doordringende woorden van Fairuz. Toen de klanken van deze Libanese zangeres me bereikten legde ik mijn pen neer en deed wat vele van jullie waarschijnlijk ook de afgelopen weken hebben gedaan. Ik staarde voor me uit en liet de tranen de vrije loop, want welke drama’s en bloedbaden van zestig jaar, veertig jaar en twintig jaar geleden kwamen terug? Fairuz zong “Ya Beyrut” (oh mijn Beirut), het beroemde lied over de oorlog van 1982 en de verwoesting van deze mooie stad. Wat een schande dat we twintig jaar later weer getuige zijn van haar verwoesting. Ik hoorde Fairuz’ “Ya Quds Ya madinat Salaat” (Jerusalem, stad van alle gebeden, geloven, vrede), en moest denken aan de verschrikkingen in Gaza en de oorlog in Palestina die momenteel onzichtbaar door blijven gaan.
Dit wil ik jullie meegeven, de realiteit en de gevoelens van deze mensen die geen schuilkelders hebben om zich te verstoppen, mensen die niet drie minuten non-stop op RTL of NOS mogen vertellen hoe geschokt ze zijn, de mensen die niet het respect van Bush krijgen. Deze mensen moeten een gezicht krijgen. Wat ik wil tegengaan is de ontmenselijking die gaande is. Zijn deze erfgenamen en slachtoffers van 1948, 1967, 1982, 2006 niet dezelfde onvoorwaardelijke steun, niet dezelfde onmiddellijke veroordelingen waard die er wel meteen waren voor slachtoffers in New York op 11 september 2001 en London op 7 juli 2006? Waarom wordt Palestijns en Libanees leven en leed anders gewaardeerd? Hebben zij soms een andere huid, of bloed? Er is geen verschil. Solidariteit, vrede en medeleven kent geen ras, etniciteit, gender of grenzen! Waarom is er een dubbele maatstaf als het gaat om Arabieren, om moslims, om arme mensen. Dit is Barbarij, ik heb er geen ander woord voor.
Leed door oorlog waar ik vandaag over praat is ‘barbarij’, zoals de revolutionaire Rosa Luxemburg dat aan het begin van de vorige eeuw omschreef. Maar ze zei ook dat barbarij gestopt kan worden. Want er is nog een andere macht, een ander feit waar veel geld en belangen niet tegen op kunnen boksen, en dat is de macht van de mensheid, de macht van de gewone mensen, de macht van de massa’s.
Daarom ook vraag ik me bij deze dubbele standaarden af: waar zijn die zogenaamde waarden en normen waar ze in Nederland zoveel over praten? Waar is die zogenaamde ‘beschaving’ dan, waar ik sinds 11 september 2001 elke dag over heb moeten horen? Zijn dat de waarden en normen van onze hypocriete oorlog-steunende minister Bot? Moeten we deze waarden beschermen? De beschaving van Balkende, Verdonk en Bot zijn niet universeel, maar selectief. Ik weiger haar te accepteren. En ik weet zeker dat wij hier allemaal deze waarden en normen niet willen. Wij staan voor andere waarden en normen. Waarden en normen van gelijkheid, eerlijke verdeling van geld, van kennis, van macht, het soort waarden waar ik bereid ben voor te vechten.
Ik vroeg mijn vrienden in Beirut en in Palestina, wat ze nodig hebben, vrienden die nu ieder moment gebombardeerd kunnen worden, want, beste mensen: er worden geen ‘veilige targets’ gebombardeerd. Iedereen die Al Jazeera of andere zenders heeft ziet met blote ogen dat er bommen op gewone huizen en flats gegooid worden. “Zeg me wat kunnen we doen, hoe kunnen we helpen?” Mijn vrienden zeggen daarop: “Natuurlijk hebben we jullie hulp nodig, er is een tekort aan alles. Maar wat we eigenlijk willen is veel belangrijker dan jullie geld. Wat we nodig hebben is dat jullie daar in verzet komen, dat jullie een vuist maken tegen jullie regeringen die Israël en de VS legitimeren en steunen. Jullie kraan van lobbies, geld en wapens naar Israël moet stoppen, dat is wat we nodig hebben.” Zoals de echo’s van Rosa Luxemburg aangeven, wij moeten in verzet komen tegen onze eigen regeringen. We moeten de politieke, economische en militaire kranen die deze oorlogen in stand houden, dichtdraaien!
Hier gaat het om vandaag, we demonstreren omdat we een boodschap hebben voor Den Haag. Omdat we weten dat Nederland een van de sleutelfiguren is die deze barbarij in stand houdt. We zijn hier dankzij Joodse-Palestijnse-Allochtone- Autochtone en politieke organisaties. Maar we doen het niet omdat we Jood, Moslim, Chirsten of Socialist zijn, maar omdat we MENS zijn. Hand in hand, en vuist in de lucht, gaan we gezamenlijk ons boodschap als man/vrouw, zwart/wit, moslim/jood/socialist, jong/oud, dik/dun nu aan Libanon en Palestina krachtig overbrengen!
