Opinie en oproep
Nederland spreek je uit: Stop de aanvallen op Gaza
Amsterdam, Donderdag 1 januari 2009
Sinds zaterdag voert Israël onophoudelijk bombardementen uit op de Gazastrook, de zwaarste aanvallen sinds 1967. Het leger, de politiek en de media spreken van een 'oorlog', alsof er van twee gelijke partijen sprake zou zijn. In werkelijkheid bestookt de qua sterkte vierde militaire macht ter wereld, anderhalf miljoen weerloze burgers in één van de dichtstbevolkte regio’s op aarde. In een paar dagen tijd zijn er 400 Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen omgekomen en 2000 gewonden gevallen. We vrezen dat dit slechts de opmaat is voor een nog groter Israëlische offensief, versterkt door grondtroepen die zich al verzamelen rond de grens met de Gazastrook. Sinds het begin van de aanval spreken de politieke en militaire leiders in Israël dan ook van 'slechts het begin'.
Het ‘Midden Oosten conflict’ is naast de Israelische militaire bezetting vooral een 'war of words'; afgezien van supersonische wapens is macht namelijk ook een kwestie van representatie. De manier waarop acties (agressie vs. zelfverdediging) of partijen (Israeli 'defense' force vs. terroristen, etc) worden benoemd is een belangrijke inzet in de strijd. Hetzelfde geldt voor het onderbelichten of overbelichten van informatie, dus we horen bijna niets over het feit dat terwijl Khaled Meshaal van Hamas dinsdag 30 december verklaarde bereid te zijn tot onderhandelingen over een wapenstilstand, Israël heeft laten weten dat het een 'all-out-war' nastreeft en deze handreiking heeft weggeslagen. Eerdere handreikingen door premier Haniye negeerde Israël eveneens. We kunnen stellen dat Israël sinds 2001 op succesvolle wijze de koloniale bezetting met het debat rond 'war-on-terror' heeft verweven, zo is van Hamas het evenbeeld van Al-Qaida gemaakt. Het feit dat Hamas een Islamitische partij is maakt dit gezien de gecreëerde angst voor moslims sinds 9/11 veel effectiever. Ons mainstream nieuws gaat hier helaas vaak in mee, zo is het vrijwel normaal om bij het noemen van Hamas, bijvoegelijke woorden als 'fundamentalistisch', 'radicaal' of 'extremistisch' te gebruiken.
Wie de ontwikkelingen kritisch volgt ziet dat de invasie in werkelijkheid het Israëlische antwoord op de democratisch gekozen Hamas regering is. Sterker nog, dit is meermaals door Israëlische woordvoerders zelf als een van de belangrijkste motieven genoemd. De Israëlische propaganda legt de oorzaak van haar besluit om aan te vallen bij het eenzijdig verbreken van een wapenstilstand door Hamas. Maar ondanks de niet-nagekomen afspraken door Israël, had Hamas al aangeboden om de wapenstilstand te verlengen, en het bestoken van zelfgemaakte raketten niet meer toe te staan. Haar eisen waren simpel: Israël zou op haar beurt de al twee jaar durende blokkade van de Gazastrook beëindigen en de wapenstilstand zou moeten gelden voor de gehele Palestijnse bezette gebieden en niet alleen voor Gaza, zoals deze ook voor geheel Israël geldt. Immers, de liquidaties en invasies door Israël in de Westelijke Jordaanoever gingen door ondanks het bestand.
Maar met name de mensonterende blokkade is het meest cruciaal. Deze ‘maatregel’ houdt Palestijnen in de Gazastrook in een dodelijke wurgreep. Er is geen toegang tot meest basale levensbehoeften, waaronder voedsel, water en energie, en vooral medicijnen en medisch apparatuur. Het gevolg hiervan is, naast honger en armoede, vooral vele onschuldige dode Palestijnen. Dit is de achterliggende context van de ongekend grote wanhoop, zoals bevestigd door het laatste VN rapport over de noodtoestand in Gaza. De minimale randvoorwaarden die Hamas stelde aan het verlengen van een anderzijds volledig nutteloze wapenstilstand zijn dus volledig terecht. De ‘relatieve kalmte’ die door beëindiging van wapenstilstand weggevallen is was vooral ‘relatief’: hij gold alleen voor Israël. Terwijl de Palestijnen zich aan hun deel van de overeenkomst hielden, stond Israël het maar mondjesmaat toe dat er weer voorraden Gaza binnenkonden en hield bewust hulpvoorraden en medische vrijwilligers tegen bij de grens, afgelopen jaar leidde dit tot een spontane massale uitbraak door de grens van Egypte.
Het eerste teken van de opgevoerde Israelische agressie was er al op 4 november (nacht van de Amerikaanse verkiezingen), toen het leger meerdere leden van Hamas vermoordde. Dit was de eerste van een serie provocaties. Toch bleef het voorstel van Hamas om de wapenstilstand te verlengen overeind. Maar met het oog op nieuwe verkiezingen in januari en geteisterd door corruptieschandalen, leek het de regering in Tel Aviv beter uit te komen om nieuw militair machtsvertoon in te zetten.
Ondertussen krijgt Israël alle ruimte van de VS en haar bondgenoten en presenteren ze de aanval als onderdeel van de 'oorlog tegen terrorisme'. Ook minister Verhagen en de Nederlandse regering zijn medeplichtig aan deze invasie. Het is schokkend dat i.t.t. de rest van de internationale wereld en de VN, een veroordeling door Nederland uitblijft, sterker nog: de Palestijnen zelf krijgen de schuld van Verhagen terwijl ondertussen de bommenregen blijft doorgaan. Maar niet iedereen is stil, in de hele wereld zijn er al sinds zaterdag tienduizenden mensen de straat opgegaan uit woedend protest. Gezien de onheilspellende vooruitzichten van deze invasie, staan ook komende dagen wereldwijd nieuwe protesten gepland. Ondergetekenden organiseren met een 20-tal andere organisaties een landelijke demonstratie op zaterdag 3 januari om 13.00 uur op het Museumplein in Amsterdam; we roepen iedereen op mee te doen.
Yousef Ahmed, Palestijnse Gemeenschap Nederland; Miriyam Aouragh, Internationale Socialisten; Jaap Hamburger, EAJG; Wim Lankamp, Nederlands Palestina Komitee. Zie www.palestina-komitee.nl voor updates.
